Ik voel me als een dode vogel die verteld word te vliegen

Tijdens het Straatfotografie-project vorig jaar kwam ik deze jongen tegen. Ik was al enkele uren in Nijmegen aan het fotograferen en al die tijd zag ik hem daar zitten. Hij zag er nogal somber uit en de Carpe Diem tekst waar hij tegenaan zat maakte het nogal ironisch. Ik besloot een praatje met hem te gaan maken.
Toen ik hem vroeg hoe het ging reageerde hij nogal geïrriteerd en zei: ‘ Hoe ziet eruit? Ik heb de tijd van mijn leven, nou blij?’
Ik legde hem uit wat ik aan het fotograferen was en liet hem de foto zien die ik van hem gemaakt had. Hij keek achterom. Hij had al die tijd niet door dat de tekst Carpe Diem achter hem stond.
‘Dat is idd ironisch.’zuchte hij. ‘Pluk de dag….gevangen in de dag ja….pluk, pluk, pluk…plukken in de gevangenis.’
Hij moest even grinniken toen hij doorhad dat dat een beetje vreemd klonk. Daarna werd zijn blik weer somber. 'Ik pluk niet eens van een uitkeringen ofzo.'
‘Ik voel me als een dode vogel, die verteld word te vliegen.’

Laatst liep ik door Nijmegen en zag dit stuk beton achter een hekwerk. Op het gras ervoor lag een dode vogel. Ik moest meteen aan deze jongen denken.