Tijdens de gesprekken met bewoners op de plek waar ik mijn project doe, krijg ik de meest vreselijkste verhalen te horen. Verhalen over zelfmoord, dwangbuizen, opsluiting, mishandelingen...
Nou kan ik zeggen dat ik dit wel enigszins gewend ben en, ondanks dat ze me blijven raken, er afstand van kan nemen.
Vandaag, aan de keukentafel van mijn ouders, kreeg ik een verhaal te horen, die mij echt heel diep raakte...
Mijn neefje had zijn moeder verteld over een gesprek met zijn beste vriend. Die vriend heb ik zelf twee keer snel gezien, en uit verhalen die ik over hem gehoord heb lijkt het een erg vrolijke en zeer slimme jongen.
Het gesprek tussen hem en mijn neefje had toch even een wat andere lading..en aan de aangeslagen gezichten van mijn neefje en een andere vriend die erbij was, bleek het niet om een grapje te gaan...
Hij had verteld dat hij dood wilde, met de vraag erbij hoe hij zichzelf dood kon maken...
Een wanhoopskreet van een 6-jarig jongetje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten